Ahmet Salih Kıroğlu

  Bekle, burası hikâyeye başlamak için berbat bir yer. Henüz kendimi tanımadım bile. Adım Iwatani Naofumi. Üniversite ikinci sınıftayım ve insanlar beni otaku diye çağırırlar. Her zaman böyle değildim ama bilgisayar oyunları, animeler ve otaku kültürü; çalışmak kadar sıkıcı bir şeyi önemsememi engelliyordu. Ailem ümitsiz vaka olduğumu anladıktan sonra çabalarını kardeşime odaklamaya başladılar ve onu,   sözde “geleceğini garanti altına almak” adına bir inek okuluna yazdırdılar. Ne yazık ki, saçlarını sarıya boyayıp bir serseri gibi konuşmaya başladığından beri ailenin beklentilerini karşılama ve giriş sınavlarına hazırlanma baskısından kurtulduğunu düşünüyorum. Ailemiz için gerçekten kötü bir zamandı. Küçük kardeşimin yanına gidip ona aşırı popüler olan flört etme simülasyon oyununu oynamasını söyledim. “Seni sikik! Benimle dalga falan mı geçiyorsun? Siktir git buradan!” “Ah Tanrım, bana güven ve oyna, tamam mı?” Kardeşimin kötüye gitmesinin sebebini biliyordum. Çünk...